Sommige mensen vragen mij wel eens waarom ik zo’n grote liefde heb voor het maken van kaas. Wat drijft iemand om zich zo intensief bezig te houden met iets wat, op het eerste gezicht, misschien gewoon een voedingsmiddel lijkt? Voor mij is het antwoord eigenlijk verrassend eenvoudig, maar tegelijkertijd diepgaand: het is de magie van transformatie. Het moment waarop iets vluchtigs, iets vloeibaars als melk – dat door je vingers glijdt – verandert in iets stevigs, iets tastbaars, iets echts… kaas.
Melk is in haar oorspronkelijke vorm grillig en ongrijpbaar. Je kunt het niet vasthouden. Het is als een gedachte, als een idee dat nog niet is uitgewerkt. Het stroomt, het beweegt, het leeft bijna. En dan, door jouw handelingen, jouw kennis, jouw gevoel en ervaring, verandert dat fragiele product in een solide, geurend, rijpend en karaktervol eindproduct: een kaas. Dáár zit voor mij de essentie.
Kaas maken is als beeldhouwen met vloeistof. Waar een beeldhouwer een blok steen uithakt tot iets moois, werk ik met iets vluchtigs en kwetsbaars – melk – en zet dat om in iets met vorm, gewicht, structuur en zelfs een ziel. Elke stap in het proces draagt bij aan deze metamorfose: het verwarmen van de melk, het toevoegen van zuursel en stremsel, het ontstaan van wrongel, het snijden, het persen, het pekelen, het rijpen… en uiteindelijk houd je iets in handen dat er eerst niet was. Een tastbaar resultaat van geduld, precisie en passie.
Het is ook iets oerouds. Kaasmaken verbindt je met generaties mensen vóór je – boeren, boerinnen, kloosterlingen, ambachtslieden – die ditzelfde proces al eeuwenlang hebben uitgevoerd, met eenvoudige middelen maar met dezelfde bewondering voor wat melk kan worden. Elke keer dat ik een nieuwe kaas maak, voelt het alsof ik meedoe aan dat oude ritueel. En tegelijkertijd breng ik er iets eigens in. Mijn kaas is mijn signatuur, mijn visie, mijn smaak.
Daarom hou ik van kaas maken. Niet alleen om de smaak, niet alleen om het ambacht, maar om de diepe voldoening die het geeft om van iets vloeibaars iets stevigs te maken. Om iets te creëren wat je kunt aanraken, wegen, proeven en delen met anderen. Dat is voor mij de ware schoonheid van kaas maken: het tastbaar maken van iets ontastbaars.
